Twoja Twarz Brzmi Znajomo Wiki
Advertisement
Wikipedia-icon.png Ta strona zawiera treści z Wikipedii będące na licencji Creative Commons.

Zobacz oryginalny artykuł i autorów.

Joey Tempest, właściwie Rolf Magnus Joakim Larsson (ur. 19 sierpnia 1963 w Upplands Väsby) – szwedzki wokalista, gitarzysta, pianista, autor tekstów. Twórca i wokalista zespołu Europe, autor słynnej piosenki The Final Countdown, dzięki której zdobył popularność. Oprócz działalności w grupie działał też solowo. Wydał trzy albumy studyjne.

Biografia[]

Joey Tempest (naprawdę Rolf Magnus Joakim Larsson) urodził się 19.08.63 w Sztokholmie, a dorastał w Upplands Väsby, w rodzinie składającej się z: matki Evy (chemiczki), ojca Rolfa (pilota SAS), starszej siostry Liselotte i młodszego brata Tomasa. Gdy był mały, jego największą pasją był sport, a nie muzyka. Ale już w wieku 7 lat poznał pierwsze gitarowe akordy dzięki przyjacielowi swojego ojca. Lubił grać w futbol i hokeja na lodzie, marzył o tym, żeby zostać piłkarzem. Na boisku właśnie poznał Johna L. Wkrótce jednak zainteresowanie muzyką zaczęło brać górę. W wieku 10 lat zaczął się uczyć grać na pianinie, które stało u nich w domu.

Jego pierwszym idolem był Elton John, a ulubioną piosenką "Crocodile Rock". Joey sam eksperymentował z pianinem, żeby uchwycić tę melodię i udało mu się. Kolejnym jego wielkim idolem był Elvis Presley, dlatego wkrótce zaczął uczyć się grać na gitarze, którą pożyczał od swojej siostry. Już wtedy zaczął robić koncerty razem ze swoim kolegą. Pewne źródła podają, że jego pierwszą płytą był album właśnie Presleya. Ale wg. innych źródeł była to "Love Hurts" Nazareth. Sport jednak ciągle jeszcze był ważny w życiu Joey'a. Największego znaczenia nabrały dla niego go-carty. Brał udział w sporej ilości konkursów, i chociaż żadnego nie wygrał, to w 74 r. zajął 4 miejsce w szwedzkich mistrzostwach Junior Cart Race. 

Joey już w szkole zdecydował, że będzie gwiazdą rocka i będzie miał pseudonim Joey Tempest (co wzięło się ze sztuki Shakespeare'a "The Tempest"). W czasie lekcji tworzył teksty piosenek i ćwiczył pisanie autografów, co, rzecz jasna, nie podobało się nauczycielom. Ale miał swoje ulubione przedmioty - angielski i oczywiście muzykę. W 5 klasie w szkole Odenlunda wraz z kilkoma kolegami wystąpił na koncercie w auli. Grali playback do utworu "You Keep On Knocking But You Can't Come In. Od razu po tym Joey założył własny zespół "Made In Hong Kong" wraz z 3 kumplami. Grali muzykę inspirowaną Sweet i Slade, które wtedy stały się ulubionymi zespołami Joey'a. Grupa zmieniła potem nazwę na Jet i natychmiast potem na Blazer. Później Joey założył nowy zespół, Roxanne, który traktował zdecydowanie poważniej od poprzednich. Stali się bardzo znani w Upplands Väsby. W 79 r. został zaproszony jako wokalista do WC, zespołu Noruma, który był ich największą konkurencją, ale mimo to się zgodził. John i Joey byli już wcześniej dobrymi kumplami, połączyło ich wspólne zamiłowanie do motorów, ale nigdy wcześniej nie rozmawiali o wspólnym graniu. Grupa zmieniła wtedy nazwę na Force, a później, jak wiadomo, na Europe.

W czasie konkursu Rock SM Joey przestał używać swojego prawdziwego nazwiska i od tej pory posługuje się pseudonimem.

W 85 r. został poproszony o napisanie ballady dla Scorpionsów. Napisał więc "One Of A Kind", wysłał do Niemiec, ale nie dostał odpowiedzi, więc utwór znalazł się na debiutanckiej płycie Tone Norum. Pozostałe kawałki na płycie również były jego autorstwa, grał tam też na paru instrumentach i wyprodukował album. To była jego pierwsza samodzielna produkcja. Napisał też utwór "Give A Helping Hand", który się znalazł na składance "Swedish Metal Aid".

Po rozpadzie Europe w 95 r. nagrał swój pierwszy solowy album "A Place To Call Home". Styl różni się znacznie od dokonań Europe. Można usłyszeć tu wpływy takich artystów, jak Neil Young, Van Morrison, czy Jackson Browne. Producentem płyty jest Dan Sundquist, w jej nagrywaniu wzięło udział wielu szwedzkich muzyków, m.in. John N., który grał na gitarze w "Right To Respect", Svante Henrysson (ex - Yngwie J. Malmsteen, Glory) na basie, Nicci Wallin (ex - Nord, AB-CD) na perkusji i Sven Lindvall (ex - Nord) na basie. Na gitarze z powodzeniem grał tam również sam Joey. Album nagrywany był w Sztokholmie i Londynie. Nie osiągnął takich sukcesów, jak płyty Europe, jednak w Szwecji osiągnął platynę. Pierwszy pochodzący z niego singiel "A Place To Call Home" był najczęściej granym utworem w szwedzkim radio w lato'95. Potem ukazały się jeszcze jako single "Under The Influence", "We Come Alive" i " Don't Go Changing On Me". W tym samym roku Joey ruszył w europejską trasę jako solowy artysta. W 96 r. został nominowany do grammy jako najlepszy szwedzki męski artysta w kategorii pop/rock. Owego roku przeprowadził się do Dublina ze swoją angielską dziewczyną Lisą Worrington. Zeszli się razem w 92 r., po tym, jak Joey znalazł jej zgubiony portfel, a w 2000 r. stało się największe nieszczęście wszystkich jego fanek - wziął z nią ślub. Ale póki co, wróćmy do bardziej optymistycznych wydarzeń, do roku 97, kiedy to ukazała się jego 2 płyta: "Azalea Place". Nagrana została w Nashville a producentem był Richard Dodd. Dodd posiadał długaśne listy uwierzytelniające i wcześniejszych klientów takich, jak: Travelling Wilburys i Tom Petty i zasugerował Joey'emu częściowo nową drogę. "APTCH" Joey napisał sam, a "AP" razem z innymi, m.in. z Chris'em Difford'em (Squeeze) i Will'em Jennings'em. "Azalea Place" była w większości pisana w studio i dlatego jest bardziej eksperymentalna i więcej na niej improwizacji - komentuje Joey. Album w Szwecji osiągnął złoto. Jako single ukazały się: "The Match", "The One In The Glass" i "If I'd Only Know", z czego pierwszy był tak samo popularny i często grany w radiu, jak "A Place To Call Home". W 98 r. Joey nagrał w duecie z niemiecką śpiewaczką operową Anną Marią Kaufmann 5 piosenek na jej albumie "Blame It On The Moon". Utwór "Running With A Dream" był oficjalnym niemieckim wkładem w Mistrzostwa Świata w piłce nożnej we Francji w 98 r. i znalazł się na niemieckiej wersji "Azalea Place". W tym samym czasie Joey udzielał się na płycie "Philharmania" wydanej przez The Royal Philharmonic Orchesta pod dyr. Mike'a Batt'a. Nagrali oni znane utwory klasyki rocka, w tym celu zaprosili najlepszych rockowych wokalistów. Joey wykonywał "Born To Run" Bruce'a Springsteen'a. Pod koniec 99 r. Joey dopuścił się najgorszej rzeczy w swojej karierze - stworzył zmiksowaną, taneczną wersję "TFC" o nazwie "The Final Countdown 2000". Na szczęście był to jednorazowy wybryk, który już więcej się nie powtórzył. W 2002 r. ukazał się 3 solowy album Joey'a - "Joey Tempest". Producentem jest drużyna "Dead Mono" składająca się z Malcolm'a Pardon'a i Fredrik'a Rinman'a, znanych z pracy z Eskobar'em, Lisą Miskovsky i Stakka Bo. Na albumie udzielali się m.in. Mic Michaeli, Chris Difford i gitarzysta Adam Lamprell. Nagrywanie go zajęło sporo czasu, pierwsza sesja miała miejsce w KonkStudios w Londynie, gdzie Joey jammował z paroma angielskimi muzykami, m.in. Massive Attack. Wtedy powstały "Magnificent", "Kill For A Girl Like You" (strona B singla "Forgiven") i "Sometimes". Potem Joey kontynuował pracę w Sztokholmie, gdzie grał ze szwedzkimi muzykami, m.in. z Mic'em. Wtedy powstał "Superhuman". Później wrócił z Adamem Lamprell'em do Londynu. Płyta nie odniosła dużego sukcesu i dostawała przeważnie dość uszczypliwą krytykę. Jednak pierwszy singiel "Forgiven" stał się przebojem i zajął 2 miejsce na MTV's UpNorth. Od 2003 r. Joey jest z powrotem z Europe. 12 października w Londynie urodził się jego pierwszy syn - James Joakim.

Dyskografia[]

Albumy solowe[]

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
SWE CHE
A Place To Call Home
  • Data: 20 kwietnia 1995
  • Wydawca: Polydor Records
7 50
Azalea Place
  • Data: 25 kwietnia 1997
  • Wydawca: Polydor Records
7
Joey Tempest
  • Data: 21 października 2002
  • Wydawca: Universal, Sonet
12
"—" album nie był notowany.

Single[]

Tytuł Rok Pozycja na liście Album
SWE GER
"We Will Be Strong"

(John Norum & Joey Tempest)

1992 32 Face The Truth
"A Place To Call Home" 1995 27 A Place To Call Home
"Under The Influence"
"We Come Alive"
"Don't Go Changin' On Me" 1996
"The Match" 1997 31 Azalea Place
"The One In The Glass" 56
"If I'd Only Known"
"Running With A Dream"

(Anna Maria Kaufmann & Joey Tempest)

1997 94
"Forgiven" 2002 Joey Tempest
"Superhuman" 2003
"—" singel nie był notowany.

Albumy studyjne Europe[]

Rok Album Pozycje na listach przebojów Certyfikaty
SWE AUS AUT CAN FRA GER ITA NLD NOR SWI UK US EU
1983 Europe
  • Data wydania: 24 lutego 1983
  • Wytwónia: Hot Records
  • Format: CD, MC, LP
8
1984 Wings of Tomorrow
  • Data wydania: 24 lutego 1984
  • Wytwórnia: Hot Records
  • Format: CD, MC, LP
20
1986 The Final Countdown
  • Data wydania: 26 maja 1986
  • Wytwórnia: Epic Records
  • Format: CD, MC, LP
1 5 2 6 2 4 1 9 8

USA: 3× platyna CAN: 2× platyna GBR: złoto

1988 Out of This World
  • Data wydania: 9 sierpnia 1988
  • Wytwórnia: Epic Records
  • Format: CD, MC, LP
1 28 16 30 10 8 1 3 12 19

USA: platyna CAN: złoto

1991 Prisoners in Paradise
  • Data wydania: 23 września 1991
  • Wytwórnia: Epic Records
  • Format: CD, MC, LP
9 32 18 17 61
2004 Start from the Dark
  • Data wydania: 22 września 2004
  • Wytwórnia: Sanctuary Records
  • Format: CD
2 114 86 91
2006 Secret Society
  • Data wydania: 25 października 2006
  • Wytwórnia: Sanctuary Records
  • Format: CD
4 195 41 93 70
2009 Last Look at Eden
  • Data wydania: 9 września 2009
  • Wytwórnia: Universal, earMUSIC
  • Format: CD
1 86 31 37 29 125 SWE: złoto
" — " oznacza, że album nie był notowany na danej liście, nie został w danym kraju wydany bądź nie istniała lista przebojów w kraju.

Albumy koncertowe[]

Rok Dane dot. albumu
2004 The Final Countdown Tour 1986
  • Data wydania: 16 grudnia 2004
  • Wytwórnia: JVC Victor
  • Format: CD
2007 Extended Versions
  • Data wydania: 27 marca 2007
  • Wytwórnia: BMG Special Products
  • Format: CD
2008 Almost Unplugged
  • Data wydania: 17 września 2008
  • Wytwórnia: Hell&Back
  • Format: CD, LP

Albumy komplikacyjne[]

Rok Dane dot. albumu Pozycje na listach przebojów
SWE DEN ESP FIN GER NLD NOR
1993 1982–1992
  • Data wydania: 19 marca 1993
  • Wytwórnia: Epic Records
  • Format: CD, MC, LP
47 82 82 18
1997 Definitive Collection
  • Data wydania: 30 kwietnia 1997
  • Wytwórnia: Epic Records
  • Format: CD, MC, LP
1999 1982–2000
  • Data wydania: grudzień 1999
  • Wytwórnia: Sony Music
  • Format: CD, MC, LP
2004 Rock the Night: The Very Best of Europe
  • Data wydania: 3 marca 2004
  • Label: Sony Music
  • Format: CD, LP
2 11 5 3
" — " oznacza, że album nie był notowany na danej liście.

Minialbumy[]

Rok Dane dot. albumu
1985 On the Loose
  • Data wydania: kwiecień 1985
  • Wytwórnia: Epic Records
  • Format: LP

Single[]

Rok Singel Pozycje na listach przebojów Album
SWE AUS AUT CAN FRA GER IRE ITA NOR SWI UK US US

Main

1983 "Seven Doors Hotel" Europe
"Lyin' Eyes" Wings of Tomorrow
1984 "Dreamer"
"Stormwind"
"Open Your Heart"
1985 "Rock the Night" 4 On the Loose
1986 "The Final Countdown" 1 2 1 5 1 1 1 1 4 1 1 8 18 The Final Countdown
"Love Chaser"
"Rock the Night" 22 11 64 7 17 9 4 6 12 30 22
1987 "Carrie" 15 9 11 22 10 11 10 22 3 35
"Cherokee" 72
1988 "Superstitious" 1 45 35 33 21 24 10 1 9 34 31 9 Out of This World
"Open Your Heart" 86
1989 "Let the Good Times Rock" 85
"More Than Meets the Eye"
"Sign of the Times"
"Tomorrow"
1991 "Prisoners in Paradise" 8 Prisoners in Paradise
"I'll Cry for You" 28
1992 "Halfway to Heaven" 42
1993 "Sweet Love Child" 1982-1992
1999 "The Final Countdown 2000" 6 33 35 49 12 33 36 1982-2000
2004 "Got to Have Faith" 21 Start from the Dark
"Hero"
2006 "Always the Pretenders" 2 Secret Society
2009 "Last Look at Eden" 50 Last Look at Eden
"New Love in Town" 15
"–" oznacza, że singel nie był notowany na danej liście bądź nie został wydany w danym kraju.

Albumy wideo[]

Rok Dane dot. albumu
1986 The Final Countdown Tour 1986
  • Data wydania: 1986
    22 września 2004
  • Wytwórnia: Victor Entertainment
  • Format: VHS, DVD
1987 The Final Countdown
  • Data wydania: 1987
  • Wytwórnia: CBS/Fox Video
  • Format: VHS
The Final Countdown World Tour
  • Data wydania: 1987
  • Wytwórnia: CMV Enterprises
  • Format: VHS, laserdisc
Europe in America
  • Data wydania: 1987
  • Wytwórnia: PolyGram
  • Format: VHS, laserdisc
2004 Rock the Night: Collectors Edition
  • Data wydania: 3 marca 2004
  • Wytwórnia: Sony Music
  • Format: DVD
2005 Live from the Dark
  • Data wydania: 18 listopada 2005
  • Wytwórnia: Warner Bros. Entertainment
  • Format: DVD
2006 The Final Countdown Tour 1986:

Live in Sweden – 20th Anniversary Edition

  • Data wydania: 4 października 2006
  • Wytwórnia: Warner Bros. Entertainment
  • Format: DVD
2009 Almost Unplugged
  • Data wydania: 19 sierpnia 2009
  • Wytwórnia: Warner Home Video
  • Format: DVD

Teledyski[]

Rok Tytuł Reżyser
1983 "In the Future to Come"
1986 "The Final Countdown" Nick Morris
"Rock the Night"
"Carrie"
1987 "Cherokee"
1988 "Superstitious"
"Open Your Heart" Jean Pellerin

Doug Freel

"Let the Good Times Rock" Nick Morris
1991 "Prisoners in Paradise"
"I'll Cry for You" Phil Tuckett
1992 "Halfway to Heaven"
1999 "The Final Countdown 2000"
2004 "Got to Have Faith" Micadelica
"Hero" Ligistfilm
2006 "Always the Pretenders" Micadelica
2009 "Last Look at Eden" Patric Ullaeus
"New Love in Town"

Filmografia[]

  • Så jävla metal (2011)
  • On the Loose (1985)

Strona główna i Strona główna 2[]

Uczestnik wcielający się w odcinku[]

Edycje[]

Uczestnicy jako Joey Tempest[]

Oryginalne wykonanie[]

Edycja druga[]

Edycja szesnasta[]

Zobacz też[]

Advertisement