Twoja Twarz Brzmi Znajomo Wiki
Advertisement
Wikipedia-icon.png Ta strona zawiera treści z Wikipedii będące na licencji Creative Commons.

Zobacz oryginalny artykuł i autorów.


Irena Kwiatkowska-Kielska (ur. 17 września 1912 w Warszawie, zm. 3 marca 2011 w Konstancinie-Jeziornie) polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, artystka kabaretowa.

Życiorys[]

Córka zecera Kryspina Stanisława Kwiatkowskiego i jego żony Marianny z Barabaszów. Absolwentka IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. W 1935 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, pod kierunkiem m.in. Aleksandra Zelwerowicza. Zadebiutowała w teatrze Cyrulik Warszawski, gdzie została zaproszona przez Fryderyka Jarosyego. Do wybuchu wojny grała w teatrach Powszechnym w Warszawie, Nowym w Poznaniu i Polskim w Katowicach.

Podczas okupacji niemieckiej pracowała w kuchni ZASP-u, podejmowała się też innych prac dorywczych. Była żołnierzem AK, uczestniczyła w powstaniu warszawskim jako łączniczka w sztabie grupy „Północ” (ps. „Katarzyna”), grała w teatrze powstańczym w szpitalach i piwnicach.

Po zakończeniu wojny, na prośbę Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Antoniego Bohdziewicza, wyjechała do Krakowa. Tam występowała w kabarecie Siedem Kotów, gdzie wiersze, piosenki oraz skecze dla niej pisał Gałczyński. Tutaj też w ramach Teatrzyku Zielona Gęś specjalnie dla Ireny Kwiatkowskiej stworzył postać Hermenegildy Kociubińskiej, poetki hermetyczno-sympatycznej. Od 1948 związana ze scenami warszawskimi. Zagrała ponad sto ról teatralnych, 20 filmowych i telewizyjnych (m.in. jako matka Pawła w Wojnie Domowej, kobieta pracująca w Czterdziestolatku). Występowała w Kabarecie Dudek oraz Kabarecie Starszych Panów.

Przez niemal 65 lat współpracowała z Polskim Radiem. Pracowała w nim jako spikerka, wzięła udział w nagraniu wielu audycji radiowych, zwłaszcza dla dzieci. Czytała im m.in. wiersze Jana Brzechwy i Juliana Tuwima (jej wykonanie „Ptasiego radia” Tuwima do dzisiaj uchodzi za jedną z najwybitniejszych interpretacji wiersza w XX wieku), kolejne odcinki Przygód Plastusia (Marii Kownackiej), Przygód Tomka Sawyera (Marka Twaina) oraz książki Ania z Zielonego Wzgórza (Lucy Maud Montgomery). Występowała także m.in. w Podwieczorku przy mikrofonie. Polskie Radio nagrodziło ją Złotym i Diamentowym Mikrofonem oraz Wielkim Splendorem.

Życie prywatne[]

Jej mężem od 1948 do śmierci w 1993 był Bolesław Kielski, spiker Polskiego Radia. Irena Kwiatkowska była bezdzietna. Bolesław Kielski miał syna – Andrzeja Kielskiego – z pierwszego małżeństwa z Jadwigą Kozakiewicz.

Śmierć i pogrzeb[]

Irena Kwiatkowska zmarła w Domu Aktora w Skolimowie.

Pogrzeb artystki odbył się 14 marca 2011 w bazylice św. Krzyża w Warszawie. Mszy świętej przewodniczył ks. Wiesław Niewęgłowski, który odczytał list od metropolity warszawskiego kardynała Kazimierza Nycza. W ostatniej drodze aktorce towarzyszyła rodzina oraz licznie przybyli artyści m.in. Olgierd Łukaszewicz, Maja Komorowska, Barbara Krafftówna, Alina Janowska, Jerzy Gruza, Teresa LipowskaJerzy PołomskiWojciech Młynarski, Stanisław Brejdygant, Jacek Kawalec, Jacek Bławut i inni. Obecny był również minister kultury Bogdan Zdrojewski, który wygłosił pożegnalne przemówienie.

Została pochowana w kwaterze 189 u boku swojego męża na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Filmografia[]

Rok Tytuł Rola Uwagi
1945 2 x 2 = 4 paniusia przed lustrem propagandowy, reżyseria: Antoni Bohdziewicz, Tadeusz Makarczyński
1953 Sprawa do załatwienia pasażerka wagonu sypialnego komedia, reżyseria: Jan Rybkowski, Jan Fethke
1958 Żołnierz królowej Madagaskaru Aniela Lemięcka komedia muzyczna, reżyseria: Jerzy Zarzycki
1959 Tysiąc talarów Eulalia komedia, reżyseria: Stanisław Wohl
1961 Drugi człowiek Gorzycka obyczajowy, reżyseria: Konrad Nałęcki
1962 I ty zostaniesz Indianinem redaktorka pisma „Kobieta Anioł” komedia sensacyjna, reżyseria: Konrad Nałęcki
Klub kawalerów swatka Dziurdziulińska komedia muzyczna, reżyseria: Jerzy Zarzycki
1963 Zacne grzechy Firlejowa komedia, reżyseria: Mieczysław Waśkowski
1965–1966 Wojna domowa Zofia Jankowska serial telewizyjny, reżyseria: Jerzy Gruza
1966 101 dalmatyńczyków (film 1961) Gęś (polski dubbing) animowany, reżyseria: Maria Piotrowska
1967 Pchła Szachrajka Pchła Szachrajka (głos) animowany, reżyseria: Zofia Ołdak
1968 Proszę słonia (serial animowany) mama Pinia (głos) serial animowany, reżyseria: Piotr Paweł Lutczyn
1970 Dzięcioł sanitariuszka komedia, reżyseria: Jerzy Gruza
1974–1977 Czterdziestolatek Kobieta Pracująca serial telewizyjny, reżyseria: Jerzy Gruza
1976 Motylem jestem, czyli romans 40-latka Kobieta Pracująca komedia, reżyseria: Jerzy Gruza
1978 Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy Makowska musical, reżyseria: Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda
Proszę słonia mama Pinia (głos) animowany, reżyseria: Witold Giersz
1979 Tajemnica szyfru Marabuta Molesta Zgrzypik, ciotka Malwinki (głos) animowany, reżyseria: Maciej Wojtyszko
1983 Lata dwudzieste... lata trzydzieste... pani Aniela musical, reżyseria: Janusz Rzeszewski
1986 Zmiennicy Maria Piórecka, matka Kasi serial telewizyjny, reżyseria: Stanisław Bareja
1988 Pan Kleks w kosmosie kula informacyjna (głos) familijny, reżyseria: Krzysztof Gradowski
1991 Rozmowy kontrolowane Lusia, ciotka Ochódzkiego komedia, reżyseria: Sylwester Chęciński
1993 Czterdziestolatek. 20 lat później Kobieta Pracująca (odcinki: 2, 7, 8, 12, 14, 15) serial telewizyjny, reżyseria: Jerzy Gruza
1993–1994 Bajki pana Bałagana Babcia Ala serial animowany, reżyseria: Bronisław Zeman
1995 101 dalmatyńczyków (film 1961) Gęś (polski dubbing) animowany, reżyseria: Ewa Złotowska
2000 Kiedy noce robią się krótkie (wycięty epizod) dramat, reżyseria: Mona J. Hoel
2000–2001 Graczykowie wróżka (odcinki: 34, 39, 40, 52) serial telewizyjny, reżyseria: Krzysztof Jaroszyński
2002 Graczykowie, czyli Buła i spóła wróżka (odcinek 39) serial telewizyjny, reżyseria: Krzysztof Jaroszyński
2008 Jeszcze nie wieczór aktorka Irena dramat,  reżyseria: Jacek Bławut
2009 Niania matka Hieronima (odcinek 115) serial telewizyjny, reżyseria: Jerzy Bogajewicz

Nagrody i odznaczenia[]

  • 1952 – Dyplom Uznania Ministra Kultury i Sztuki
  • 1953 – Nagroda Państwowa II stopnia za działalność estradową „za wybitne osiągnięcia aktorskie w dziedzinie satyry, w szczególności w programach Teatru Satyryków i Teatru Syrena w Warszawie”
  • 1954 – Medal 10-lecia Polski Ludowej
  • 1955 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • 1965 – Nagroda Przewodniczącego ds. Radia i Telewizji za wybitne osiągnięcia aktorskie w programach rozrywkowych telewizji
  • 1967 – Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
  • 1967 – „Złota Maska”, nagroda redakcji „Expressu Wieczornego”
  • 1968 – „Złota Maska”, nagroda redakcji „Expressu Wieczornego”
  • 1968 – Laureatka plebiscytu na najpopularniejszą kobietę Warszawy
  • 1969 – „Złota Maska”, nagroda redakcji „Expressu Wieczornego”
  • 1970 – Nagroda Artystyczna Miasta Warszawy
  • 1971 – „Złota Maska”, nagroda redakcji „Expressu Wieczornego”
  • 1971 – Nagroda Artystyczna Miasta Warszawy
  • 1971 – Warszawianka Roku
  • 1973 – „Złoty Mikrofon” za stworzenie postaci Plastusia i Pani Eufemii oraz za całokształt wybitnej twórczości aktorskiej w audycjach radiowych dla dzieci i dorosłych
  • 1974 – Medal 30-lecia Polski Ludowej
  • 1976 – Order Sztandaru Pracy II klasy
  • 1987 – Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Polonia
  • 1993 – „Wielki Splendor”, nagroda Teatru Polskiego Radia za kreacje radiowe
  • 1994 – Honorowa Odznaka Związku Niewidomych
  • 1994 – „Prometeusz”, nagroda za wybitne osiągnięcia estradowe
  • 1995 – „Diamentowy Mikrofon” – Nagroda Honorowa z okazji 70-lecia Polskiego Radia
  • 1995 – „Złoty Wawrzyn Grzymały”, nagroda Bydgoskiego Towarzystwa Teatralnego dla najlepszych aktorów
  • 1995 – „Super Wiktor”
  • 1995 – „Warszawianka Roku 1995”, tytuł w plebiscycie „Expressu Wieczornego”
  • 1998 – Order Uśmiechu
  • 2000 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
  • 2002 – „Gwiazda Telewizji Polskiej”, nagroda z okazji 50-lecia TVP za kreacje w Teatrze telewizji i kabarecie
  • 2003 – Nagroda za całokształt twórczości artystycznej na IV Festiwalu Dobrego Humoru w Trójmieście
  • 2003 – Odcisk dłoni na Promenadzie Gwiazd podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach
  • 2005 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
  • 2006 – Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”
  • 2007 – Wawrzyn Mistrza Mowy Polskiej
  • 2008 – „Aktorka komediowa stulecia” – nagroda w plebiscycie „Złote Kaczki”
  • 2008 – 5 miejsce w ankiecie Polityki na najważniejszych aktorów polskich XX w.
  • 2009 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Książki o Irenie Kwiatkowskiej[]

  • Roman Dziewoński, Irena Kwiatkowska i znani sprawcy (Muza 2003)
  • Irena Kwiatkowska czyta „Dzieci z Bullerbyn” Astrid Lindgren (zawiera m.in. sylwetkę aktorki; Biblioteka „Gazety Wyborczej” 2007, seria: „Mistrzowie słowa”)

Strona główna i Strona główna 2[]

Uczestnik wcielający się w odcinku[]

Edycje[]

Uczestnicy jako Irena Kwiatkowska[]

Zobacz też[]

Advertisement